Dag 0: Brussels Airlines
Laten we beginnen met een anekdote. We kiezen ditmaal voor Brussels Airlines, waar vliegtuigen krimpen en groeien, zodat je gereserveerde stoel een week vooraf gewijzigd wordt omdat hij zogezegd niet meer bestaat. Nochtans bestond hij bij het inchecken terug – en wat hij beschikbaar – en had het vliegtuig dat ongeveer 52 rijen telde bij de boeking, maar er vorige week volgens de service desk nog maar 46 had, als bij wonder terug zo’n 52.
Bij het wachten bij de gate voor boarding informeerde een andere reiziger ons dat er mensen geld kregen om op te hoepelen, het vliegtuig was overboekt. Vraag is wel, was dat met die 46 of 52 stoelen? Hoe dan ook, we mochten erop en zo’n 25 minuten later dan voorzien steeg de Airbus A330 op richting JFK.
De vlucht was soms turbulent, al kunnen die grote vliegtuigen er precies toch beter tegen dan hun kleine broertjes. Hoe slecht de stoelendans vooraf was, zo goed was de vlucht. Goed eten, drank, … Nederlandstalige entertainment. De kaart kan beter, maar verder alles prima. Beenruimte zat zelfs. Al blijft de vlucht van 7,5u toch te lang, maar wat doe je er aan.
Eenmaal toegekomen op JFK – waar de helft tegen de grond of onder de bergen puin ligt, een gate gevonden en aanschuiven bij de controles. De man bij de paspoortcontrole was zeer enthousiast, een top ervaring. De koffers draaien al rondjes, en eenmaal buiten … viel de hitte op je neer. Zo’n 32 graden … even puffen.
Langs de groene pijlen richting de bus naar terminal 8, om daar met de Air Train naar Jamaica te gaan. Normaal moet je in Jamaica betalen, maar het was er zo druk dat je 30 seconden had om gratis buiten te geraken. Dank je New York, want dat spaart je zo’n $8,25 uit. De trein – ja, trein! – naar Penn Station was een vlotte en aangename rit. Het heeft een beetje een metro/tram gevoel, maar het is een trein. Neem ook zeker het city ticket, dan reis je voor $5 per persoon.
Eenmaal buiten bij Penn(sylvania) station een blik naar rechts en hopla, het hotel lag voor onze neus: The New Yorker. Bekend, populair en zelfs door de paspoortcontrole bestempeld als zeer goed. De dame in het hotel die ons verder hielp, was heel behulpzaam en toen ik liet vallen dat een collega zicht had op “The Edge”, zei ze dat ze de ideale kamer had. Een kleine upgrade eigenlijk, op de 37ste verdieping, met uitzicht op The Edge. En de rest van New York. Er is een collega die ik wederom dankbaar ben voor haar adviezen.
In de avond een korte wandeling tot aan het water, met een blik op war gebouwen en zelfs al het Vrijheidsbeeld. Maar uiteindelijk was het einddoel een winkel bezoeken en zorgen dat je toch te laat in bed gaat.
Hopelijk ben je klaar voor een groots avontuur!
Afbeeldingen: 6