Dag 23: Kootenay

Vertrekken doen we in Golden, om via Highway 95 naar Radium te rijden. Snelweg 95 is de alternatieve route voor snelweg 1, die via Yoho en Lake Louise gaat, waardoor we nieuws regionen kunnen verkennen in plaats van bepaalde stukken meerdere keren te doen.

We stopten even in het bezoekerscentrum van Radium, waar we adviezen kregen van de dame uit Calgary over welke wandelingen we moesten volgen. Voor Radium zelf hadden we spijtig genoeg geen tijd, Kootenay National Park was de hoofdactiviteit. We wisselden ook wat gedachten over het agressieve rijgedrag van de Canadezen, wat ze verrassend direct kon benoemen en beamen. Er was wel interesse in onze trajectcontroles.

Vanuit Radium reden we door de Juniper Canyon naar de eerste stop, de Radium Hot Springs, maar laten we ons de moeite bespreken dit zwembad te bespreken. De eerste echte stop was het Sinclair uitzichtpunt, waar je een fantastisch zicht hebt op de vallei.

Vervolgens ging het naar Dog Lake, een wandeling naar het … honden meer. Het is geen bijzonder meer, maar wel een leuke wandeling. De dame had hier zeker gelijk in.

• 

• 

• 

De Simpson River Trail, een paar km verder, loodste ons door een afgebrand landschap. De bomen zijn er zwartgeblakerd, maar nieuwe vegetatie schept hoop op een nieuw groen landschap. De wandeling is vrij lang, maar na 1,5 km kan je terugkeren op je stappen. Dat deden we ook, mede na advies van de dame uit het bezoekerscentrum, en omdat het pad ook hier steeds smaller en overwoekerd werd.

Vanzelfsprekend heeft met in dit park ook een waterval, de Numa Falls. Hij is zeker de 5 minuten stop waard. Daarna gaat het verder naar Paint Pots, dat is een ander verhaal. De melding dat goed schoeisel aangewezen is, drukt zacht uit hoe erbarmelijk de route is tot aan de twee poeltjes met gekleurd water. De rode kleur zie je al snel in het landschap opduiken en als je denkt slimmer af te zijn door aan de kant te lopen, dan kan je dat duur bekopen. Als in 10 cm diep de natte klei in zakken om daarna met roodoranje-gekleurde schoenen verder te gaan. Het punt dat men de klei gebruikt om aardewerk te kleuren is hiermee bevestigd. Gelukkig had het hotel een tuinslang.

• 

• 

• 

• 

• 

Tot slot kwam de Marble Canyon, het hoogtepunt van deze dag. De canyon is smal en diep, en bij het uiteinde voel je de snijdende koude wind door je lichaam gaan. Je kan helemaal tot aan de waterval gaan die het water den canyon in stort, en langs de canyon lopen. Soms is hij super smal, op andere plaatsen wat breder, maar het blijft je verbazen hoe diep het water wel niet stroomt.

• 

• 

• 

Afbeeldingen: 11