Dag 9: Blue Mountains

12 februari 2019

Per auto gingen we deze ochtend naar de Jenolan Caves. De weg ging eerst over de Great Western Highway, een vrij normale expresweg. Daarna doken we de Jenolan Caves road in, die was op zijn minst uitdagend te noemen. Hoe dichter bij de grotten, hoe scherper de bochten, hoe smaller de weg en hoe meer heuvels er opduiken. Je mocht een stuk 100 km/u, maar dat is quasi onhaalbaar; daarna werd het 40 km/u, meestal meer dan snel genoeg.

Gezien de planning werd het The Temple of Baal Cave. Misschien niet de meest populaire of mooiste, dat zijn Lucas en Riverside, maar desalniettemin de moeite waard. De engelenvleugel, Baal, grootmoeder bij het orgel, fossielen, en hippolieten (als ik het goed verstaan heb). Hippolieten zijn schilfertjes tegen de rotswand die alle kanten op kunnen gaan. Vrij uniek, net als de soort dunne bladeren. Zoals gezegd, iets speciaals, maar zeker de moeite waard. Na de tocht nog even onder de natuurlijke boog door wandelen tot aan het blauw meer.

Faciliteiten
Engelenvleugel
Boog aan de ingang, rijd je onderdoor
Blauw meer

We liepen al wat achter op schema, dus werd Oberon de volgende stop. Het landschap is mooi, vooral groene velden in een heuvelachtig kader. Na een lunch bij DJ’s Cafe, reden we door naar Tarana. De weg zou maar een kwartiertje langer zijn, maar door de harde wind en massa’s takken op de weg, duurde het beslist langer. Het landschap bleef hetzelfde, maar een mooi meer zorgde voor een mooie afwisseling.

Veel te laat naar de goesting begonnen we aan de Narrow Neck Lookout aan de ontdekking van de Blue Mountains. Ook daar stak een fors windje op, je moest stevig in je schoenen staan om niet om te vallen. Aan de Katoomba Falls parkeerden we de auto, om daarna de planning om te gooien en te voet tot aan Echo Point te gaan, wat interessanter was dan met de wagen. Bij Echo Point doken de Three Sisters op, net als het Ruined Castle in de verte. Via een mooi pad en de Grand Staircase, gingen we tot bij de eerste zuster, waar je met een kleine brug op kan. De wind was ook hier enorm rukkerig. Hierna ging het terug naar de wagen om verder te rijden naar de Gordon Falls. Je hebt er een mooi uitzicht op. Toen we verder reden naar Sublime Point Lookout begon er een soort mist over de bergen neer te dalen, en die ellendige rukwind was ook weer van de partij, maar desalniettemin nog steeds een mooi zicht op de blauwe bergen. Het begon tegen 19u aan te lopen, maar toch nog maar even tot bij de Empress Falls (Lookout) en Victoria Lookout. Beide uitzichtpunten hebben we bereikt, maar op het pad naar de Empress Falls hebben we op een afstand van 8 minuten tot aan de voet van de waterval rechtsomkeer gemaakt. Het was eigenlijk niet de bedoeling om zover te gaan en het vervolgpad leek nogal nat, nog meer te dalen, en de zonsondergang was begonnen waardoor de donker begon te vallen. Eenmaal terug op de parking nog even de laatste stop opgezocht: Wentworth Falls. Bleek dat het uitzichtpunt naast de weg lag, dus ondanks dat het 20u en al donker aan het worden was, toch nog maar even gaan piepen (was 2 minuten rijden). De waterval bij schemer nog gespot. Daarna in het donker terug naar het hotel, dat was minder aangenaam gezien er geen straatverlichting was.