Dag 0: Brussel-Dubai-Sydney
Met sneeuw in het haar, beginnen we aan een groot avontuur.
Brussel
Met een gevulde koffer door de smeltende sneeuw naar de luchthaven, zo begon het op zaterdag 2 februari 2019 rond de middag. Wie had gedacht dat mijn ludieke opmerking “jullie komen de startbaan wel even sneeuwvrij maken” bijna realiteit had kunnen worden?
Terwijl ik in het restaurant na de verschillende controles nog snel een (prijzige) kippenburger at, door het raam naar de smeltende sneeuw starend, gierden de rekensommen door mijn hoofd. Zes minuten, boarden vanaf 14u, … tijd genoeg dus, en dat bleek ook zo. Net zoals de treinen van de NMBS zijn ook vliegtuigen zelden op tijd. (Te cliché?)
Eenmaal in het vliegtuig was het wachten tot de startbaan vrij was, de vertraging begon al op te lopen maar dat haalden we wel in. Een paar minuten later kon de Boeing 777 met spetterende wielen de lucht in gaan. Een korte bocht en zo’n 6u30 later zetten we na … een stuk of 3 sight seeing toertjes en nog een extra U-bocht voor Dubai eindelijk voet aan de grond. Eén ding moet gezegd worden, het vliegtuig was dik oké en het ICE entertainmentsysteem … wel, bijna een nieuwe score bij 2048 (dat spelletje).
Dubai
Wat kan ik zeggen … we stonden niet aan terminal 2, die ken ik meer dan goed genoeg dankzij National Geographic. Meer zelfs … we stonden ergens nabij een bouwwerf. Was de Boeing er zo slecht aan toe dat hij direct de hangar in moest?
De bus dan maar. Nog 15 minuten voordat het boarden begon en we stonden nog aan het vorige vliegtuig. Hoe gingen we dat ooit klaarspelen? Tegen 20 km/u al slenterend heel de luchthaven rondrijden naar de terminal, daar door de beveiliging en op zoek naar de aansluiting. Ik moet het ze nageven, het is een fantastische terminal. Omlaag met de roltrap, omhoog met de lift en je zit in de terminal met vertrek-gates. Een flesje water kopen, boarden en … flesje water in 2 minuten leegdrinken want het mocht niet mee. Die had ik niet zien aankomen! Meer zelfs … handbagage openen en de inhoud laten controleren. Die diepgevroren kip en aardappelen gaan Dubai niet uit. Gelukkig was dit de laatste hindernis en was de deur van de A380 in zicht.
A380
Op het vliegtuig val niets aan te merken, al heb je helemaal niet het gevoel in een dubbeldekker te zitten. De binnenwand buigt als een gewoon vliegtuig, waardoor ze de illusie wekken dat hij slechts 1 dek heeft.
De vluchtduur, dat is andere koek. Als je een werkdag van 8u al erg vindt … Het duurt heel lang en er lijkt maar geen einde aan te komen. Daarenboven drink je te weinig, is de lucht te droog en word je het beu … je wordt er letterlijk kotsmisselijk van. Was ik blij toen we gingen landen.
Misschien een tip: een plekje aan het raam heeft grote voordelen (1) goed zicht, (2) meer plaats aan één kant, (3) niemand doorlaten … maar op een lange vlucht is het irritant dat je telkens maar weer moet vragen om door te mogen. Ik zit graag aan het raam, maar eigenlijk is het gangpad beter als je moeilijk op een vliegtuig kan slapen.
Sydney
Border security, iedereen kent de verhalen. Het is geen fictie. Je moet een kaart invullen met vragen of je groentes etc. meebrengt, … en je geeft best de dingen aan. Bij de paspoortcontrole loop je zo door en maken ze wat aantekeningen, daarna komt je koffer. Tot slot de tv-studio. Maar voordat je die in mag lopen, spreek je best de vrouw aan die vraagt wie “ja” heeft ingevuld op een van de vragen. Zij stelt wat vragen en stempelt als je geluk hebt je kaart af. Bij de echte controle geef je aan wat de vrouw zei en in mijn geval resulteerde dat in de rij die naar buiten leidde.
Tot slot met de shuttlebus naar het hotel en het bed in.
En zo arriveerden we zonder kleerscheuren maar wel doodop in Syndey.
Afbeeldingen: 8