Dag 20: Los Angeles
Downtown
Het beloofde een simpele dag te worden, met een moeilijke beslissing tijdens de ochtend: rijden we zelf of nemen we de bus die direct voor de deur stopt. Uiteindelijk werd het het tweede, want wie wil er op een werkdag een drukke stad inrijden en zich blauw betalen aan parking? De beslissing was genomen en de bushalte snel gevonden. Bus 4 kwam even later aan en zette me mooi af bij Pershing Square, een wilde maar degelijke gok van mezelf.
Na even oriënteren in de reisgids, volgde ik de instructies om het Financiële district te ontdekken. Gaande van het Neoklassieke Pacific Center, het Biltmore hotel, Broadway – dat nog minder glorie heeft dan de reisgids doet uitschijnen, Grand Central Market – een overdekte markt waarvan je de sfeer zo uit films herkent, Angels Flight Railway – de kortste tram ter wereld, California Plaza – waar de werkende garde komt eten, het Museum voor Hedendaagse Kunst – bakstenen gebouw, de Walt Disney ConcertHall – zeker rondwandelen, en The Broad ernaast, het Westin Bonaventura Hotel – waar je beter niet naar eten zoekt, de Bunker Hill Steps en de Central Library – waar je zeker binnen moet gaan om de fresco te zien.
In de namiddag ging het naar het Civic Center waarnaast het gebouw van de LA Times ligt en ertegenover de Town hall. Niet veel verder ontdek je Little Tokyo waar je plots een Japanse Village Plaza tegenkomt waar je je echt in Tokyo waant! Er ligt ook een kleine Japanse tuin die je over een balustrade kan bezichtigen.
Van hieruit was het even wanden tot bij Union Station, dat omgeven is door tuinen en een inkomhal heeft met banken voor de mensen die langer moesten wachten. De lange gang onder de perrons heeft wat weg van die van Brussel-Noord. Na opnieuw wat oriënteren en naast daklozen te hebben gewandeld, kwam eindelijk Olvera Street op de radar, die ik eerder genegeerd had. De straat is Mexicaans getint en huisvest de Avila Adobe, de oudste woning van LA. Het is in deze straat dat een gek plots over me heen sprong na druk te voelen op mijn schouders! En dat is geen leugen! Ik wist niet wat er gebeurde tot achteraf alles op zijn plaats viel en ik plots zin kreeg hem bij zijn kraag te pakken, maar dat heb ik uit veiligheidsredenen maar gelaten…
Op zoek naar de Chinese wijk dan maar, die je pas tegenkomt als je terug wilt gaan. Plots staat ze naast je, de grote Chinese poort. Je wandelt eronderdoor en blijft doorgaan en belandt plots in het kleine China, dat net als Little Tokyo helemaal in het thema is.
Volgens de reisgids was dit alles wat er te zien viel, dus ging het via wat omwegen terug naar de bushalte … en toen begon het avontuur.
De bus in LA
Na zeven jaar de bus te nemen, denk je dat je genoeg kennis hebt om ze ook in LA te nemen. Had je gedacht. Het begon al tijdens de ochtend, toen ze me geen wisselgeld gaven. De buschauffeur doet niets anders dan rijden, want je geld moet je gewoon deponeren. Tijdens de volgende twee ritten hadden ze me niet meer liggen, want kwartjes zou ik in mijn portefeuille hebben!
Het vertrek ging goed, maar om terug te komen … dat was andere koek. Je zou verwachten dat als de bus van A naar B gaat, hij ook van B naar A gaat. Op zich klopt zit, maar de haltes liggen in andere straten, niet gewoon aan de overkant. Na een kwartier kreeg ik dit door en begaf ik me naar een parallelstraat waar plots een plaat stond met mijn buslijn erop, nummer 4, dezelfde als ’s ochtends maar in de andere richting.
Eenmaal op de bus terug, nam ik mijn gsm en een flyer met de haltes en puzzelde ik uit waar ik eraf moest. Ik had de halte gevonden, dacht ik en wachtte, en wachtte, en toen toen veranderde Sunset boulevard in Santa Monica boulevard en begon ik onraad te ruiken. Maar, gezien ik in een andere straat opgestapt was begon ik te vermoeden dat ze me in een parallelstraat zouden afzetten, totdat het me te lang begon te duren en ik begon te vrezen dat ik het verkeerde hotel had gekozen – er zijn meerdere Comfort Inn’s. En dus sprong ik bij een halte waar wat volk afstapte mee af en begon ik omhoog te lopen totdat ik op Sunset boulevard was, want daarop lag mijn hotel. Echter, toen ik de straat overstak zag ik sterren op de grond, en daarmee bedoel ik niet dat ik gek werd maar wel de sterren waarvoor de Walk of Fame zo bekend is. Wat bleek … als ik nog wat meer omhoog had gelopen, dan was ik op de boulevard waar ik gisteren nog had gelopen uitgekomen. Ik was veel te ver …
Mijn plan om met de auto naar de supermarkt om eten te gaan viel intussen in het water, maar honderd meter ervoor was een McDonald’s en die hebben gratis Wi-Fi, wat ik dringend nodig had. Snel iets bestellen en de kaarten app een route laten uitstippelen. Nog snel wat kwartjes voorzien en honderd meter verder op de bus wachten. Die kwam even later aan, nummer 2 deze keer, en met mijn gsm in de hand (waarop een lijst van alle haltes stond met een aanduiding erbij waar ik eraf moest) ging ik de rit aan. Uiteindelijk stapte ik recht voor mijn hotel uit.
Of ik het nog eens zou doen? Enkel als ik precies weet waar ik erop en eraf moet!
Tip
Parkeren in Downtown is het goedkoopst in de Chinese wijk (zo laag als $5). Verder zijn er parkings die je voor $10 laten parkeren, al vragen de meeste $16 voor een dag, waarbij je tussen de $2 en $4 per kwartier betaalt, maar er is een daglimiet (die je soms na een uur dus al bereikt). Verder, als je niet te vroeg vertrekt (bv. 10u), dan lijkt het verkeer mee te vallen.
Afbeeldingen: 14