Dag 10: Zion & Bryce Canyon
Na de vertraging van gisteren, begonnen we vandaag niet met een rit naar Bryce Canyon, maar met een vervolgbezoek aan Zion National Park, waar aan de ingang al om 9u een bordje stond dat de parking volzet was. Echter, geen reden om terug te keren en een shuttle te nemen, want één plaatsje is ten slotte voldoende. Zo gezegd, zo rondgereden, van de ingang, via het museum naar de Canyon junction en terug naar het museum … om de wagen uiteindelijk gewoon in de berm te zetten achter een paar andere bezoekers met hetzelfde idee.
In het park ging het achtereenvolgens naar de Big Bend en de Weeping Rock (van de dag voordien, die nu nog mooier was door het zonlicht). Daarna met de shuttle naar The Grotto om via de Kayenta en Lower Emerald Pools trails de watervallen te bezoeken en een schitterend zicht op de rotswanden te krijgen. Eenmaal aangekomen bij Zion Lodge een sandwich genuttigd – en als ze ham zeggen dan bedoelen ze niet 1 of 2 snedes, maar 4 plakken op elkaar – om daarna nog even halt te houden bij de Court of the Patriarchs, waar Abraham, Isaac en Jacob – drie toppen – aan de hemel prijzen.
Na deze extra halve dag in Zion, ging het via de canyon naar de volgende locatie. Onderweg doken ook nog de Red Rocks op, maar buiten voor wat snelle foto’s bleef de wagen hier niet op me wachten. Het beroemde Bryce Canyon lag namelijk in het verschiet.
Eenmaal aangekomen bij Bryce Canyon ging het via een bezoek aan het Visitors Center in een ruk naar het einde van de 18 mijlen lange weg, om daarna terug te zakken baar het begin.
De eerste stop was Rainbow Point, met een tochtje door de bossen via de Bristlecone Loop trail. Daarna kwamen alle uitzichtpunten aan de beurt: Black Birch Canyon, Ponderosa Canyon, Aqua Canyon, Natural Bridge (die eigenlijk een boog is en geen brug), Farview Point, en Swamp Canyon. Tot nu toe nog steeds op die Bryce honger blijven wachten, maar toen kwam Bryce Point voorbij … wonderbaarlijk!
En toen viel het plan in het water, letterlijk. Een onweer rukte op boven de canyon en de eerste bliksems schitterden in de lucht. De koude wind laaide op en de lucht werd asgrijs. Op het moment dat de wagen Paria View verliet, begon het al te druppelen, maar bij Inspiration Point – hoe toepasselijk – gingen de hemelsluizen open. Nog even via Sunset Point gereden, maar de weg stond al bijna onder van de regen. Er zat niets anders op dan naar het hotel te gaan. Met als gevolg dat we morgen het Amphithearer zullen moeten hervatten bij Inspiration Point (of zelfs Bryce point, dat te mooi is) om de resterende 4 uitzichtpunten aan te doen.
Vaststelling: ondanks het feit dat je duizenden kilometers van België zit, kom je elke dag er meerdere tegen. Het is zo opvallend dat ik durf te stellen dat ze na de Aziaten (China en Japan) het meest vertegenwoordigd zijn (zeker als we ook de Nederlanders erbij tellen).
Afbeeldingen: 15