Dag 17: Amboy Road & Joshua Tree
Het allerlaatste Nationale Park van deze reis, het Joshua Tree National Park, ligt mooi tussen Needles en Lod Angeles, en wordt door velen overgeslagen wegens minder interessant om tijd aan te spenderen. Maar hoe zit het nu echt? Is het een omweg waard, of niet?
Laten we beginnen met TommieTom, die me vandaag serieus in de steek heeft gelaten. Je zou durven denken dat hij er genoeg van heeft, maar laten we het erop houden dat je beter niet zegt “ga naar huis”, want dat neemt hij nogal letterlijk. Om een lang verhaal kort te maken: tot twee maal toe liet hij me van de autosnelweg gaan om dertig meter verder een aantal borden met de boodschap “road closed” te doen fotograferen. Echter, zoals het spreekwoord zegt, bij de derde keer mochten we wel een weg naar de legendarisch Route 66 volgen, want ook vandaag mochten we verrassend genoeg een kleine 8 mijl over deze alom bekende weg rijden. Maar buiten wat dure benzine is er weinig speciaals aan, de weg die erop volgt “Amboy Road” is echter andere koek. De temperaturen stijgen naar 42 graden Celsius en het landschap lijkt een mengeling van de zout- en zandvlaktes van Death Valley, en de heuvels zoals in Zion of Yosemite. Deze weg kan ik iedereen aanraden!
Na een rit van meer dan twee uur, kwamen we aan bij het bezoekerscentrum van Oasis, waar de normale toiletten buiten gebruik waren en de plastic camping/bouwterrein/festival exemplaren minder populair waren. Hetzelfde gold voor het bezoekerscentrum, waarvan je zou durven denken dat het gesloten is, maar dat is het niet. Er staat een dame die je met plezier een kaart en wat uitleg geeft.
Na een extra tankbeurt – dit raadde ze aan, al kom je met een paar gallon waarschijnlijk al wel toe – en een snelle hap, ging het naar de noordelijke toegangspoort, waar een al even vrolijk meisje met rangerhoed je pasje controleert. Daarna zie je de eerste bomen opduiken, en naarmate je verder in het park afdaalt, worden de groepjes groter en bomen hoger. In het begin kan het park weinig boeien, maar de Jumbo Rocks, Skull Rock en Keys View, doen het tij helemaal keren. Als je bij de Hidden Valley aankomt, waar je best even het 1,6 km lange pad volgt, zie je in dat het park wel wat te bieden heeft. Bij de Barker Dam, ook een wandeling van tegen de kilometer, wordt het pas echt interessant – ook al is het maar een betonnen muurtje – en krijg je spijt dat je geen tijd meer hebt voor de 3 km lange tocht tot aan de mijn niet ver ervan. De conclusie is dan ook duidelijk: de Park Boulevard is prachtig en de tochten zeker ook het stappen waard. Het park is minder explosief als de Grand of Bryce Canyon, maar de bomen en wilde dieren zijn zeker even fijn. Ze poseren minder spontaan, maar je kan ze zeker op de gevoelige plaat vastleggen.
Afbeeldingen: 11