Dag 18: Melbourne

21 februari 2019

Onweer of een plensbui hebben we gelukkig niet gehad, maar de ochtend begon opnieuw grijs en fris. Het duurde vandaag ook langer alvorens de lucht opentrok, ergens in de late namiddag.

Na het ontbijt en het regelen van wat administratie, ging het naar de zone rond Flinders Station. Federation Square, het Ian Potter Centre, ACMI, … ze liggen allemaal op een kluitje. Het station zelf is wederom niet toegankelijk, behalve de façade dan,

Na de noordkant te hebben gezien staken we de Princes Bridge over om de tuinen rond de Yarra River te bezoeken. We begonnen met de Alexandra Gardens, waar weinig te zien valt. Vervolgens ging het naar de Queen Victoria Gardens, waar je achter elke hoek een nieuwe verrassing tegen komt. Een groot monument van een man op een paard, een bloemenklok, een statisch monument van Queen Victoria … het houdt maar niet op. Het loont de moeite om achter elke hoek te gaan kijken, ook aan de overkant van de weg, waar het Kings Domain ligt. – Het is onduidelijk of het de parknaam is of het geheel, maar dat doet er nu even niet toe. – In dit grote park iets minder monumenten, maar wel de Sydney Myer Music Bowl, een openlucht concertgebouw. Het was afgesloten wegens voorbereidingen voor een evenement.

Aan de zijkant van het Government House begint de Royal Botanic Gardens Victoria, een grote openlucht tuin met allerlei soorten planten en bomen. Het is immens en je hebt er een plan voor nodig om het deftig te kunnen bezoeken. Wat direct opviel waren de mooi uitgewerkte collecties: Southern China, California, New Zealand, Camelia, Bamboo, … Daarnaast zijn er nog wat specialere zaken zoals het Tropical Glasshouse (met tropische planten) en de Herb Garden (met kruiden). Kortom: te veel om op te noemen.

Aan de rand van de botanische tuin ligt het Observatorium – Sydney was interessanter – en de Shrine of Remembrance. Die laatste staat helemaal in het teken van de oorlogen, gaande van 1914 tot nu. Je hebt er niveau’s: (1) in de crypte is een museum waarin je alle oorlogen doorloopt; (2) op het gelijkvloers loop je het monument binnen en kom je in een zuilengalerij terecht; (3) op het balkon heb je een panoramisch uitzicht van 360 graden. Mocht je iemand tegenkomen in zuidoost-Australië die België niet kent, stuur hem hier dan naartoe.

Via het Victorian College of Art, de National Gallery of Victoria (NVG) en het State Theatre, ging het naar het Eureka Skydek. Een extra 360 graden zicht vanop het hoogste gebouw kan nooit kwaad. In zo’n dertig seconden zoef je naar de 88ste verdieping – je voelt het in je oren! – en word je beloond met een mooi zicht. De Edge ervaring – een glazen kubus die het gebouw uit schuift – hebben we niet gedaan, maar dat is ook niet nodig. Je kan namelijk (achter netten) in de buitenlucht gaan staan voor niks. Het uitzicht is adembenemend.

Tijdens de avond aten we in Southgate om vervolgens langs de Crown promenade tot aan het Melbourne Convention Exhibition Centre te gaan. Het moet gezegd worden, dit stuk is dankzij Crown vrij levendig en ontwikkeld. En om klokslag 21u spoot er plotseling vuur uit de torens op de promenade. In vergelijking met de NewQuay aan de Victor Harbour / Docklands, is dit stuk veel levendiger.