Dag 17: Cook Strait

Waarom moest het deze ochtend weer miezeren? Het bemoeilijkt enkel het inladen van de auto. Maar we moeten er toch vandoor, naar Nelson deze keer. In Nelson maken we een korte stadswandeling, via Trafalgar Street naar de kathedraal. De kathedraal is een betonnen bouwsel met een aanwezig orgel, dat bespeeld werd door een vrouw. Na de kathedraal gaan we naar het Anzac park, dat de oorlogen herdenkt.

We rijden verder naar het centrum van Nieuw-Zeeland, eveneens gelegen in Nelson. Het standbeeld, een soort paspunt, staat boven op een berg (waar anders). Het uitzicht, quasi 360 graden, maakt het waard. Samen met het feit dat we nu ook kn het centrum zijn geweest. Het begint te tellen.

We rijden via de Queen Charlotte Drive / Highway naar Picton en durven daarbij nog een drietal keer te stoppen. Eenmaal aangekomen in Picton, rijden we de ferry terminal in. Mooi op tijd. Na een dik uur wachten, mogen we de ferry oprijden. We staan helemaal achteraan op het open deck geparkeerd, ik de hoek.

De Interislander kwam amper een paar dagen geleden nog in het nieuws voor het rammen van de kade / werf. Hopelijk doet hij dat deze keer niet, maar daardoor is de onze wel verlaat en is een bepaalde route uit dienst. Blazen bij vertrek doet hij ook niet, misschien kunnen ze daar al eens mee beginnen. De boot zelf is binnen vrij luxueus en het verroeste buitendeck de achtergrond voor een vader die zijn dochter tot fotomodel wil omvormen. Het is lachwekkend, zo speciaal is de achtergrond niet … Gelukkig bleef dat zo en is de boot veilig aangemeerd en konden we omstreeks 19:30 naar het hotel te Wellington rijden.

‘s Avonds maken we nog een korte wandeling in Wellington stad om ons te oriënteren.