Dag 7: Stewart Island

Je kan de ochtend niet beter beginnen dan met een uitstap naar het bezoekerscentrum, waar de dame die haar auto aan het stofzuigen is, een kaart geeft van de omgeving.

De eerste halte is de Fern Gully track, waar je een halfuur langs een rivier wandelt door een bosrijke omgeving die je eerder als een regenwoud moet omschrijven. Na een korte stop op het einde, een overwoekerd veldje met een bank, keren we terug naar het begin om via Back road terug te keren.

Eenmaal terug is het wachten op de ferry naar Ulva Island, die ons ook langs Ackers Cottage vaart, de oudste hut van het eiland. Op het eiland gidste Sara(h) ons tussen de bossen, naar het strand, en wijst ze ons op verschillende planten en vogels.

Eenmaal terug op Stewart Island, gaan we na twee korte stops op weg naar Horseshoe Bay. We steken door langs de hoofdbaan en keren terug via de wandelroute die de kustlijn volgt, om beloond te worden bij Horseshoe Point.

In het enige open zijnde restaurant is het eten in de bar, niet enkel de toeristen maar ook de locals zijn van de partij. Het South Sea hotel/bar/restaurant doet gouden zaken.

Als de klok 21u slaat, is het tijd voor de meest memorabele excursie ooit. We gaan kiwi’s spotten. Wel ja, na een uur uitleg van F. over kiwi’s en hun bijzondere eigenschappen. Ze vliegen niet, zijn bijna stekeblind, hebben reukorganen op het einde van hun snavel, er zijn 5 soorten (10 als je de subsoorten meetelt), het zijn nachtdieren en ze zijn super gevoelig. We moeten ze dan ook met militaire precisie benaderen. In 1 lijn, stil, snel en efficiënt, kwartslag draaien, niet stampen … zelfs James Bond neemt het zo serieus niet, maar zij wel. En dan stappen we in de minibus en rijden we rond, en rond, en nog eens rond en dan spot een passagier er eentje. Ze stopt, vraagt waar en geeft volop gas om de 20 meter te overbruggen. Moesten we niet stil zijn? Allemaal uit de bus, snel! Stil??? Ze zoekt met haar rode licht de kiwi, maar hij is weg. Terug in de bus, waar bij een volgende stop bij iedereen de slappe lach toeslaat “wat deed zij nu? Heeft ze hem overreden? 20 meter kunnen we toch stappen? Stil zijn terwijl zij haar mond niet houdt?” Ja, het is een avontuur. Halfweg wisselen we van plaatsen en dan, bij een volgende stop waar ze de omgeving uitkamt, gesnurk. Een passagier was ingedommeld. Wat wil je, middernacht. Maar dan, om 0:35, scheren we langs een kiwi! We zien hem, een fractie, en stappen uit. Maar, na 10 minuten kou leiden, geen succes. Komt 1x per 90 dagen voor, maar het is broedseizoen. Geen enkele kiwi blijft voor ons poseren, ondanks onze militaire aanpak. Op de bus na, die maakt kei veel lawaai. Stil zijn, toch? Een kiwi is trouwens een vogel. Lijkt een beetje op een egel met een kop en lange snavel. Als compensatie zagen we wel 3 wasberen, een pinguïns en een hert. Maar toch zou ik de kiwi durven afvinken. Gezien is gezien, hoe kort of snel ook.

Afbeeldingen volgen later.