Dag 16: Jasper

6 juli 2022

We bevinden ons vandaag in het Jasper National Park, een van de meest bekende Canadese parken ter wereld. En een Nationaal, dus mochten we er gisteren enkel in omdat we al een parkpas hebben.

De voormiddag ging uit naar de Maligne Canyon, waar we de rivier volgden tijdens zijn tocht tussen de smalle kloof en diepe dallen. Er lopen 6 bruggen over de canyon waarvan we er 5 gezien hebben. Nummer 6 werd geschrapt wegens te ver van 5. Uiteindelijk bleek de onderneming langer te duren dan verwacht, maar de canyon is een waterval op een andere manier.

De tweede stop was Medicine Lake, dat enkel in de zomermaanden gevuld is met water uit het verder gelegen Maligne Lake. Wat bijzonder is, is dat heel wat van het water zich onder de grond bevindt, in grottenstelsels. Vandaar dat je enkel in de zomer water in dit meer vindt.

Het begon al wat laat te worden, maar we reden toch nog door naar Maligne Lake, waar we toch nog meer dan een uur rondgelopen hebben om het meer en de bergen errond gade te slaan. Bergen was het kernwoord, want er liggen er verschillend rond het meer. Foto’s zoals uit de reisbrochures, maar dan in het echt. De tocht op het meer hebben we laten varen, we hadden nog een stop.

Op de weg terug hadden we nog een meevaller, al hadden we die in de voormiddag ook al gehad. In de ochtend stonden er een handjevol auto’s met knipperlichten langs de weg. We stapten even uit om te gaan kijken en stonden plots oog in oog met een zwarte beer. Snel maar weer naar de auto dan! Maar ‘s avonds remden ze opnieuw en dus deden we dat ook en daar was er plots een zwarte beer. Vol op de rem om er vlak naast te stoppen. Perfect zicht en dat van in de auto. Een wilde zwarte beer, een jonkie aan de grootte te zien, op een zestal meter van je stoel. We zagen ook wat berggeiten en een hert.

Rond iets over 18u kwamen we aan bij de Jasper Sky Tram, die gelukkig nog een tijdje open was. Deze brengt je naar de top van Whistlers Mountain, zo’n 2.460 meter boven zeeniveau. De rit met de kabeltram duurt 7 minuten, maar daarna begon een zware beklimming naar de top, zo’n 200 meter hoger, met sneeuw en steile hellingen op de weg. Maar het uitzicht is het meer dan waard.