Dag 3: Vancouver Grouse Mountain

Sommige dagen lijkt er maar niks goed te willen gaan.

Er stond een fris windje tijdens de ochtenduren, maar de zon scheen al volop. Toch maar even terug naar het hotel dan voor de zonnebril, want we gingen tenslotte een hoge berg op. Volgens Google Maps kon dat het eenvoudigst met de bus, maar na een half uur wachten – en in theorie 3 à 4 bussen – opgegeven. Wandeling naar Canada Place dan maar, om met de zeebus naar de overkant te varen. Dit ging vlotter dan verwacht.

Tip! Luister niet naar Google Maps met hun kortere busroutes. Ga gewoon naar Waterton station en neem de zeebus. Koop ook een dagpas, de zeebus valt daaronder.

Na een ritje met de zee- en gewone bus, omstreeks het middaguur toegekomen op Grouse Mountain. Ticket kopen en met een Zwitserse kabelbaanlift de berg op. Eenmaal boven direct naar de vogelshow, waar 4 vogels de show stalen. Waaronder een arend en uil. Na de show een lunch met uitzicht om daarna nog half de houthakkers show mee te pikken. Deze was er eentje van jewelste met oprecht gevaarlijke stunts. Daarna was het tijd voor de tweede kabelbaan, maar nu met zwevende zitjes. De terugweg omlaag via het grindpad was moeilijk begaanbaar, maar verwonderlijk niet trager. Om af te sluiten nog een bezoekje aan de twee beren en de washrooms, wat in Canada dus toiletten zijn en geen douches.

Het was intussen iets voor 17u en de bus, die was net weg. Te voet nog naar de hangbrug? Toen Google maps zei 45 minuten was her “dan maar de volgende bus”. Die kwam snel en iets over vijf konden we reeds een ticket kopen. Het park was nog minder dan 2 uur open en volgens de site had je 2,5 tot 3,5 uur nodig. We hebben al zotter gedaan. De Capilano Suspension Bridge is wat de naam zegt: een wiebelende hangbrug boven een kloof met rivier. De wandeling doorheen de bomen en het regenwoud is mooi, net als de klif wandeling waar je een waterval in de verte spot, maar of het de prijs echt waard is, dat is maar de vraag.

De weg terug naar huis, met beide bussen, verliep vlot. En dit keer zaten we in de zeebus wel vooraan aan het venster, een andere tip.

Om de avond af te sluiten een wandeling naar Yaletown voor een diner bij Earls. Het eten is er formidabel, de sfeer top, maar het geluid oorverdovend. Het lijkt een beetje alsof je op Tomorrowland zit. Als je met iemand wil gaan eten zonder te moeten luisteren of waarbij je constant kan schreeuwen, dit is de plaats waar je moet zijn. Maar verder wel top.

Nu we toch een dagpas hadden, ging het met de bus terug naar huis.

Afbeeldingen: 16