Dag 12: Eden, Bemm River & Cape Conran
Niemand had precies kunnen voorspellen hoe deze dag eruit zou zien, zelfs ik niet. Je bezoekt een Nationaal Park, en toch weer niet. Je bezoekt locaties en wat je daar precies gaat doen of zien, dat ontdek je dan wel. Wat dat betreft was de reis “California 2017” veel voorspelbaarder: je reed door het park en besloot op basis van de folder wat je ging doen.
Eden
Met het boekje over Eden naast me op de zetel, besloten we eerst naar Lake Curalo te gaan. Veel hebben we er niet van gezien, te veel vegetatie tussen de wal en het meer, maar we konden het afvinken. Interessanter was Aslings Beach, aan de overkant van de weg.
Vervolgens ging het naar de Eden Lookout aan het Rotary Park, waar je normaal walvissen en zeeleeuwen/honden kan spotten, maar het is er de tijd niet voor. Al dacht ik soms een zeeleeuw te horen, maar het kon even goed een vogel of schreeuwend kind zijn. De vogels maken hier soms bizarre geluiden! Bij het uitzichtpunt ligt ook het Marine Rescue Center. Een korte wandeling maakte het bezoek compleet.
Daarna nog even stoppen bij de haven en het Eden Killer Whale Museum. Omdat de tijd beperkt was, hebben we het museum enkel langs buiten gezien. Gelukkig was de haven maar een dijkje en drie pieren groot.
Cann River
Hier hielden we zoals gepland halt voor een snelle lunch. Het dorp ziet er gloednieuw uit, althans de wegen en rondpunten, en het lunchen in het park was hillarisch. Een nogal gezette vrouw leek de schommel en speeltuin op hun “veiligheid” te controleren.
Bemm River
Normaal stond het Croajingolong Nationaal Park op de agenda, maar dat was voor vertrek al geschrapt. De kilometers moeten het waard zijn en de wegcondities niet te slecht. Gipsy Point en Mallacoota zaten er dus niet in, maar Bemm River ligt net op de rand van het park en was het bezoek waard. Het zat er vol met van die rare watervogels: pelikanen. En het Sydenham meer heeft ook iets speciaals. Het wandelpad tot aan de Bemm rivier zelf leek afgesloten en gezien de bordjes “opgelet, elektriciteit” lieten we dat ook beter zo. Er waren hier heel wat opleggers voor bootjes: vissers.
Eigenlijk hebben we Croajingalong niet echt bezocht, maar zonder tijd voor een lange wandeling kan je dit bijna nooit.
Cape Conran
Prachtig strand! Kilometers lang en je heb er gemakkelijk honderd meter voor jou alleen. En wat bleek? Toen ik een duin op wandelde kwamen er ineens drie kangoeroes naar me toe huppelen. Zo springend op hun achterste poten; ja, zo lopen ze echt! Ik heb ze maar rustig het gras verder laten eten, want ik hebt het liever niet aan de stok met hen.
Rijden naar Lake Entrance
TommieTom had vandaag weer haar kuren. Startte die plots toch wel niet meer op zeker … daar zit je dan in Eden. Gelukkig kreeg ik haar onderweg weer aan de praat, ergens net voor Cann River. Echter, de rit naar Cape Conran was verwarrend: Kia zei rij maar 100, TommieTom 60. En toen ik terug vertrok was het plots omgekeerd! Dan zei Kia plots nu maar 40. Ik kreeg er grijze haren van, want ik dacht dat het gewoon 100 was. En wat bleek, was gewoon overal 100. Hoe je dat ontdekt? Niet door borden naast de weg, wel door een aankondiging dat je in de bocht maar 65 mag.
Nu we in Victoria zijn lijkt ook het rijgedrag te veranderen van de rest. Ze hangen in je gat, toeteren omdat je normaal een rotonde neemt, en rijden beslist harder dan wat mag. Het verschil met NSW is opvallend.
Afbeeldingen: 18