Dag 11: Batemans Bay, Bermagui & Mimosa Rocks National Park
Alle gekheid op een stokje, we waren bijna vergeten om nog een uurtje in Batemans Bay door te brengen. Gelukkig schoot het me te binnen toen we de brug over reden, en het was de stop zeker waard. De kleine jachthaven, de esplanade en de kustlijn … stuk voor stuk genieten.
Na Batemans Bay ging het naar Bermagui, maar die rit duurde iets langer dan voorzien … en wel om drie redenen:
(1) Narooma: Het was een klein strand dat mijn aandacht trok, samen met een helderblauw meer. Maar oh mijn hemel, we leken wel terecht te zijn gekomen bij het strand uit Apocalyps now! Het zag er blauw van de kleine krabben die in het zand verdwenen en opdoken. Nooit eerder zoiets gezien. Plots kruipt er gewoon een mini-krab uit het zand omhoog. Duizenden liepen er rond.
(2) Tilba: Even van de autosnelweg om het mooie landschap te fotograferen. Komen we toch wel niet in een dorpje terecht dat zo uit de jaren 1900 kon komen. Het zag er mooi uit, en wat oud.
(3) Road closed: Daar gingen we weer. Toeristische route, hier naar links … en een paar kilometer verder afgesloten. Stukje mogen omrijden waardoor we pas om 14:00 in Bermagui waren.
In het bezoekerscentrum van Bermagui kreeg ik een massa foldertjes toegestopt, van Bermagui zelf en alles wat nog ging komen. Het was een welgekomen verademing, want enkel de foldertjes vertellen je wat je echt moet zien. Het blauwe zwembad, de scenic drive, een strand en de Wharf, dat is het geworden. De belangrijkste plaatsjes van het dorp, en meer dan de moeite waard.
Anekdote: Naast het nemen van foto’s, film ik ook zo nu en dan. Die beelden verschijnen niet op de blog, gezien dat quasi onmogelijk valt op te laden. Om de lens van de camera te beschermen gebruik ik een dopje, speciaal gekocht voor een appel en een … nee, enkel een appel. Bleek dat dopje niet meer in mijn broekzak te zitten! Het ging me niet zozeer om het verliezen van het dopje, wel over het feit dat de lens nu niet meer bescherm is. Dus, aangezien de stops die ik eerder gedaan had in Bermagui op mijn route naar Mimosa Rocks lagen, terug overal stoppen. En ja, ik had eerst mijn auto gecontroleerd. Na drie stops opnieuw afgezocht te hebben, vond ik het onder de bestuurdersstoel in een klein hoekje. Oef, was dat een opluchting!
Mimosa Rocks (Aragunnu): verharde weg, niet geasfalteerd. Zo kan je het samenvatten. De vering van de wagen kreeg het zwaar te verduren, maar het was de rit 200% waard. Niet enkel het uitzicht op de klif waar ooit een schip is gestrand, maar ook de wilde kangoeroes droegen bij tot de waarde. Echte, wilde kangoeroes op twee meter van me! En ze sprongen op hun achterste poten toen ik eraan kwam, op de vlucht.
De nacht brengen we door in Merimbula.
Afbeeldingen: 20