Dag 14: Wilsons Promontory National Park
De dag begon met een trip tot bij de supermarkt, voor wat extra water, om daarna terug te keren naar het hotel voor wat extra SD-kaarten. Het is nooit verstandig om zonder reservekaarten te vertrekken, want je zal zien dat je ze dan juist nodig hebt.
Iets later dan gewenst – de normale gang van zaken dus -, reden we Wilsons Promontory National Park in, waar we de hele dag gingen doorbrengen. Aan de ingang kregen we een bezoekersgids – die naast de aanwezige detailkaarten en routeinformatie toch ook een kaart van het hele park zou mogen bevatten – waarmee we onze stops konden plannen.
Eerste activiteit was de Mt Oberon Summit Walk, maar toen we wouden afslaan naar het Telegraph Saddle carpark botsten we op een radar die zei dat de weg afgesloten was en we een shuttle moesten nemen. De horrorverhalen van de VS kwamen plots allemaal op nieuw boven … Yosemite in het bijzonder. Hop naar de parkeerplaats dan maar, snel andere schoenen aandoen en met losse veters snelwandelend naar de bus. Als de shuttlebus eraan komt, dan maak je dat je erop zit! Veters binden doen we wel in de bus. En dus zo zaten we zonder te moeten wachten op de bus naar het parkeerterrein. Eenmaal boven begon de wandeling van 3,4 km naar de top. Of beter: marteling. De 3,4 km is continu bergop, zonder ook maar een meter plat. Als je dan boven denkt te zijn, volgen er nog wat in rots gehouwen trappen. Nat van het zweet, met een bijna leeg flesje water, en gezucht tot en met … ploften we neer op de rotsen. Maar, het uitzicht was wonderlijk. Nooit eerder dergelijk panoramisch vergezicht mogen meemaken! Maar, na het genieten, ging het 3,4 km naar beneden … continu in de remmen. Gelukkig hadden we alweer geluk, want de shuttlebus kwam nog geen 5 minuten na mijn aankomst op de parkeerplaats aanrijden. Zoals het hoort.
Aangezien de auto bij het bezoekerscentrum stond, wipten we ook daar even binnen en besloten we een snack te halen in het take away restaurant in plaats van boterhammen te smeren (maar goed ook, lees verder). Na de snelle hap was het keuzes maken, want de tijd was beperkt.
De Lilly Pilly Nature Walk ging het worden. We begonnen eraan met genoeg water en waren na 30 minuten al aan het terugkeerpunt, terwijl het er 45 had moeten duren. Dus deden we ineens ook de 600 meter langer cirkel door het bos. Daarna was het kiezen: iets meer dan 2 km over hetzelfde pad terug, of overstappen op het Lilly Pilly Circuit van 3,2 km. Aangezien er nog wel 45 minuten over waren, kozen we het circuit. Uiteindelijk deden we daar een uur over, maar we zagen heel wat. Of het het waard was? Moeilijk te zeggen. Enigzins wel, anderzijds verandert er niet zoveel onderweg.
Op naar Squeaky Beach, om een wandeling te maken over het strand. Eigenlijk was het de bedoeling om de 1,5 uur durende wandeling te doen, maar die begon niet aan het strand, maar aan het bezoekerscentrum. Mogelijks was de wandeling interessanter geweest, maar dit alternatief was zeker zo goed. De Tidal rivier hebben we echter wel enkel vanop Mt Oberon gezien, maar dat is niet erg.
Na het strand even stoppen bij de Norman Lookout om daarna naar Whisky Bay te gaan. Eigenlijk ook gewoon een strand, maar door de stand van de zon letterlijk oogverblindend mooi. Vooral de korte wandeling ernaartoe is de moeite waard.
Het park heeft nog heel wat verborgen schatten, maar de twee stranden, het regenwoud en het vergezicht heeft toch al heel wat onthuld. Als er ooit een tweede keer komt, dan doen we de regio van het bezoekerscentrum aan.
Foster
Voor de verandering dacht ik: “laat ik op tijd (zo’n 19:35) in het hotel zijn, dan kunnen we daar goed dineren”. Blijkt het hotel zo verlaten als iets te zijn. Restaurant: dicht. – Nota voor mezelf: in de map met informatie zit een briefje met de openingsuren. – Receptie: dicht. Parkeerterrein: denk dat er 3 auto’s staan aan onze kant. Een diepvriesmaaltijd in de supermarkt gaan halen dan maar? Dicht. Restaurantje in het dorp? Veel succes. Uiteindelijk in 1 van de 2 zaken binnengestapt die nog open waren en wat bleek? Het was een frituur! Frietje dan maar zeker?
Om terug te komen op het vorige. Aangezien de supermarkt niet meer open was, konen we ook geen brood gaan halen. Gelukkig hadden we dat deze middag niet opgegeten of we hadden morgenvroeg geen ontbijt. Tenzij we gaan eten … maar de ervaring leert dat ontbijt op bestelling miserie is …
En als kers op de taart heeft de poetsploeg mijn washandje meegesnoept! Gelet op het feit dat ze meestal de was uitbesteden en er geen receptie is, zien we dat waarschijnlijk nooit meer terug …
Afbeeldingen: 23