Dag 4: Alice Springs
Laten we vroeg op staan en het Qantas vliegtuig naar Alice Springs nemen. Om precies 7:29 werden we door dezelfde chauffeur opgepikt als een paar dagen geleden. Hij besloot via een aantal plaatsen die we gisteren nog maar pas hadden gezien naar de luchthaven te rijden, mede doordat er nog andere mensen opgepikt moesten worden. Hierdoor waren we iets minder dan 2u voor vertrek aan Terminal 3, maar Terminal 3 is zoals Luik: klein, snel en efficiënt. Op quasi 10 minuten ben je ingecheckt, door de beveiliging en tot aan de gate gewandeld. De tocht over de taxibanen naar de startbaan duurde dan weer lang. Alsof de terminal in Brussel lag en de startbaan in Zaventem.
De vlucht duurde ongeveer 2u40. Het landschap veranderde al snel van groene Blue Mountains, in geel-wit en rode woestijn. Je kan wel stellen dat het Australische binnenland een en al woestijn is. Het dalen nabij Alice Springs ging er nogal ruig aan toe door het temperatuurverschil (van waarschijnlijk -40°C naar +40°C) en eenmaal we het luchthaventerrein binnen vlogen kwam de gedachte: “is de landingsbaan hier van zand?” als snel op. Gelukkig van niet, maar een taxibaan is er niet en het luchthavengebouw is nog kleiner dan een derde van het luchthavengebouw van Luik. We waren ook het enige vliegtuig aan het gebouw! Na het zoeken van de shuttle, waar we op goed geluk vroegen: “kan hij gereserveerd zijn?” en als antwoord het blad te zien kregen waar een bekende naam op stond, gingen we naar het hotel.
Toen begon de miserie. Ik had begrepen dat ze me om 14:00 kwamen ophalen, dus was ik er om 13:50. Nog steeds geen bus te zien om 14:15. De receptie belde de organisator en zei dat ze om 15:05 kwam. Ik even de stad in en om 15:20 nog steeds aan het wachten. De receptie belde opnieuw en zei dat het om 13:40 was en dat de 15:05 eigenlijk voor morgen was. Daar sta je dan. Enige optie: zelf de bus zoeken. En die vond ik bij de Royal Flying Docters. Daar sloot ik aan en kon ik van de film en het museum genieten. De gids zijn uitleg had ik gemist, maar aangezien er tijdens de film eentje aan het snurken was … heb ik waarschijnlijk niets gemist. Daarna ging het naar het reptielen centrum (dat aan de overkant lag, maar waarvoor we de bus namen en een blokje om reden) en ANZAC Hill. Het telegraafstation en de school heb ik moeten missen, zullen we moeten leren mee leven, maar het mooiste moet nog komen en we hebben toch weeral een anekdote. (En een reden om nog eens terug te komen???)
Slangen in Australië
Ze zijn de giftigste op aarde, maar de minst gevaarlijke. Dit is waarom:
- Ze detecteren geen warmte, dus sta stil als een boom en ze zien je niet. Overzees detecteren ze wel hitte.
- Ze hebben korte tandjes, een lange broek beschermt je. Overzees bijten ze door elke broek heen.
- Het gif zit niet in je bloed, dus drukverband voorkomt dat je sterft. Overzees zit het direct in je bloed.
Maar als je toch een schram voelt als er een slang in de buurt is, dan ben je er binnen de 35 minuten aan voor de moeite, tenzij je drukverband bij je hebt.
Afbeeldingen: 13