Dag 13: Haast pass
We hadden onze mond moeten houden, we hebben het zelf op onze kop gehaald.
- Dag 12, 22u00: “waarom hebben we eigenlijk die paraplu gekocht, wat een miskoop”
- Dag 13, 04u00: “staat er nog een venster open of zo? Ja verdikke. En regent dat nu? Precies een beetje miezer.”
- Dag 13, 07u30: “het regent, het is grijs”
- Dag 13, 08u00: “het stop om 10u00 in Wanaka met regenen, maar in Haast regent het de hele dag. We gaan daarnaartoe”
En zo beginnen we dag, met regen. Het nummer van Camille op repeat. We rijden naar het keienstrand van Wanaka, waar we de bewolking zien hangen. Meer tijd is er voor Wanaka niet, maar we passeren wel Puzzle World. Even duur tanken en we rijden de met grijze wolken bezaaide bergen in.
De eerste echte stop, al vinden ervoor er wel een paar “uitzichtpunt” stops plaats, met in het bijzonder vergezichten op Lake Hawea en Lake Wanaka. Ze zullen wel kei mooi zijn, maar de laaghangende bewolking doet er geen goed aan.
De eerste echte geplande stop is de Haast Pass, waar we door moeten. Je kan er in een uur (h&t) naar een uitzichtpunt wandelen, maar het giet dat het zijkt, dus blijven we mooi in de auto zitten en rijden we verder. Dat dachten we ervoor toen we de parking van de Blue Pools opreden ook, we zijn zot maar niet gek. Zitten we intussen toch maar mooi op schema.
De Fantail Falls? Ja, die 2 minuten wandelen we. Net als de 5 minuten naar de Thunder Creek Falls. Dankzij de regen stromen ze bloedig en de paraplu, die wordt gebruikt. De Roaring Billy Falls rijden we straal voorbij, de planning hé!
De komen een beetje achter op schema aan in Haast en picknicken. Haast stelt weinig tot niets voor. Wel, buiten een café en restaurant is er weinig. Je bent erdoor voordat de lens van je camera scherpgesteld is. Het bezoekerscentrum net buiten Haast moet je zeker bezoeken, er staat een opgezette Kiwi ten toon.
Op naar Ship Creek. Ongeplande stop, dus in een haast even naar het moeras en de woeste zee kijken. De golven waren hoog, maar het was toch even droog. Erna volgt Knights Point Lookout, mooi zicht op de rotsen in de zee.
En dan een lange rit over bochtige wegen, smalle 1-vak bruggen (besparingen?), bossen, bergen, laaghangende bewolking, stortbuien, droogte, … naar Lake Matheson. Gelukkig is het droog als we aan de 1,5u durende loop track om het meer beginnen. Spijtig genoeg zijn de bergen die weerspiegeld worden in het meer quasi onzichtbaar en is de waterspiegel te golvend om een weerspiegeling te zien.
Tot slot rijden we nog snel naar het 5 minuten verder gelegen (Fox) Glacier Peak Viewpoint. Nu … de vraag was … welke kant je op moest kijken want alles zag er hetzelfde uit: grijze lucht en laaghangende bewolking. Geen gletsjer te zien.
Eten doen we bij Betsey Jane, een aanrader als je er ooit de kans toe krijgt ze te bezoeken,
De avond eindigen we met een stukje van de Minnehaha Walk, omdat er gloeiwormen te zien zijn volgens de receptioniste van ons hotel. En ze heeft gelijk, na een paar voorzichtige stappen zien we er.
