Dag 22: Rotorua

Laten we er een rustige dag van maken en gewoon even door de stad wandelen. Zo gaat het plan totdat ze ons in het iSite bezoekerscentrum toch wat aansmeren.

We gaan naar Te Puia, een geothermisch gebied waar de Maori een dorp hebben. Wel ja, de gebouwen in Te Puia zijn echt maar staan er enkel voor de toeristen. Er worden ceremonies gehouden, maar daar hadden we niet voor geboekt.

Maya, onze gids, en de nicht van de andere gids wiens naam me niet is bijgebleven, loodst ons door het park. Het dorp noemt kortweg Whaka, de echte naam is 10x langer.

We beginnen bij de twee Kiwi’s die er wonen, super! Daarna gaan we naar de modderpoel, waar de modder omhoog schiet doordat hij tot wel 100 graden Celsius warm kan worden. En dan wandelen we door naar de geisers, er zijn er 3 maar Maya haar timing is niet van de beste (geeft ze zelf toe) en buiten wat gepruttel en af en toe een beetje stoom blijven ze akelig rustig. We krijgen 10 minuten vrije tijd en gaan naar de drie huizen, eentje voor de ceremonie, opslag en studies. We mogen er na de rondleiding binnen en ze zijn mooi. Maya brengt ons naar de school, een modern gebouw waar we zien hoe de Maori’s steen en hout bewerken, en vlechten. Daarna mogen we in de kunstgalerij rondkijken, je kan er ook kunst kopen. De prijzen gaan van €350 tot wel €25.000.

Na de gegidste wandelingen gaan we nog eens de Kiwi’s gedag zeggen en doen we de achterkant van het park. Daarna houden we post bij de geiser. Tien minuten, een kwartier, … intussen geen persoon gezien in het park … na een halfuur komt een groep toeristen … nog wat wachten, de GoPro op zijn staander warm aan het worden. En dan, na zo’n 40 minuten spuit het water zeker 10 meter de lucht in. Je voelde het aankomen, de geiser werd namelijk actiever en actiever, en dan het spektakel. Het uitbarsten duurt betrekkelijk lang, zeker een kwartier, maar de hoge zitten in de eerste 5 minuten.

We gaan terug naar het hotel en wandelen naar de Government Gardens, waar we het museum zien en een mooi tuin. En dan begint het te gieten en gieten. We schuilen, wel een half uur lang, en lopen er dan toch maar door naar Eat Street.

Nog 1 ding, Rotorua stinkt. Heel het dorp pruttelt, in elke pool komt de geur van rotte eieren omhoog. De zwavel zit hier overal in de grond. Dat merken we ‘s avonds als we nog even naar de kustlijn gaan en door de scène van een horrorfilm lopen. Een kerk met een zwavelmist errond.