Dag 24: Kangaroo Island

27 februari 2019

Interessante dingen zijn er genoeg op het Australische vasteland, maar zonder twijfel namen we deze ochtend de Sealink ferry richting Kangaroo Island.

Ferry

Je parkeert je wagen in één van de vier – er zijn er vijf, maar nummer vijf is niet voor gewone personenauto’s – lijnen en gaat binnen om je in te checken. Je ontvangt hier je tickets. Daarna is het wachten in de auto en aanschuiven. Ze scannen je ticket en je rijdt aan boord met je wagen. In vergelijking met een aantal andere chauffeurs en hun wagen, mochten wij niet klagen. We reden links het schip op, maakten een bocht van 90 graden onder een overkapping en mochten de handrem aantrekken. Bij het verlaten van het schip was het gewoon de bocht verderzetten en er terug af rijden. De tocht zelf … die was soms woelig. Je denkt dan wel even aan je wagen als de boot plots 10 graden overhelt en je beseft dat de rechtersnuit van je wagen op slechts 10 cm van die voor je staat.

Seal Bay, Kelly Hill Caves & Vivonne Bay

Eenmaal op Kangaroo Island stopten we bij het bezoekerscentrum voor de aankoop van een eiland pas. Misschien economisch niet de beste zet, maar het bespaart je heel wat administratie uit en we mogen nu een jaar lang quasi alles onbeperkt bezoeken. Daarna ging het naar Seal Bay, met een tussenstop bij het Seal Bay Café. Gewoon een cowboy-boerderij waar je wat kan snacken. Man en vrouw, beide met cowboyhoed, runnen hier een lucratief zaakje!

De namiddag was een schoolvoorbeeld van timemanagement. We arriveerden 4 minuten voor de volgende rondleiding startte in het Seal Bay bezoekerscentrum en konden daardoor zonder tijd te verliezen aan de ontdekking starten. De gids, Mel, vertelde ons over de zeehonden en bracht ons naar het strand, waar we op een tiental meter van honderden zeehonden stonden. Echt interessant was het einde, toen een kleintje onze richting uit kwam en een paar anderen begonnen te vechten.

Om de planning te optimaliseren besloten we na de zeehonden de Kelly Hill Caves te bezoeken, wat eigenlijk pas voor morgen gepland stond. We arriveerden om 15:42, mooi op tijd om de tour van 16:00 te volgen. De grot met zijn meerdere kamers heeft spectaculaire stalactieten en -mieten. Ze is niet hoog en het toegankelijke gedeelte is niet erg groot, maar ze mag gezien worden. Na de rondleiding van amper 40 minuten, liepen we op eigen houtje tot aan de oude ingang (waar je mits wat slechte wil de grot in kon afdalen).

Tot slot stond Vivonne Bay nog op de planning, bereikbaar via een kilometer lang verschrikkelijk hobbelig pad. Maar het was wederom een mooie baai. Daarna nog even afgeremd bij Little Sahara, maar blijkbaar is dat gebied ‘gecommercialiseerd’ en niet toegankelijk na 17u.